Przy pomocy mocowania opasaniem ładunek podlegający zabezpieczeniu opasywany jest z boków i od góry środkami mocującymi i przyciśnięty do powierzchni załadunkowej, co daje jego zabezpieczenie ze wszystkich stron.
Uwaga: urządzenia mocujące musza być zamocowane po obydwu stronach powierzchni ładunkowej do odpowiednich punktów mocujących (np. punktów mocujących wg. EN 12640). Samo opasanie ładunku nie jest wystarczającym środkiem jego zabezpieczenia.. Zawsze musi występować efektywne połączenie ładunku z powierzchnią załadunkową.
Dla zabezpieczenia ładunku przed przesuwaniem się, siła docisku ładunku do powierzchni ładunkowej, a tym samym tarcie zwiększa się siłami napięcia wstępnego środka mocującego. Siła napięcia wstępnego (STF) winna być taka sama dla wszystkich jednocześnie używanych środków mocujących. Zgodnie z EN 12195-1: 2004 środki mocujące nie mogą podlegać wstępnemu napięciu wyższemu niż 50% maksymalnej siły mocującej (LC). Występujące w czasie transportu siły dynamiczne mogłyby w innym razie przeciążyć pasy.
Uwaga: napięcie wstępne winno być od czasu do czasu sprawdzane ( w szczególności krótko po rozpoczęciu trasy), gdyż występuje niebezpieczeństwo, że ze względu na ruch urządzenia mocujące mogą się poluzować. Najprostszą metodą sprawdzania napięcia wstępnego jest użycie wskaźnika siły napięcia wstępnego, np. DoMess3. Wystarczy jeden rzut oka by sprawdzić czy ładunek jest bezpiecznie zamocowany. Dla zapewnienia napięcia wstępnego w trakcie mocowania opasaniem po obydwu stronach ładunku, zalecamy stosowanie ochron kątowych, które zapewnią równomierną dystrybucję siły w środkach mocujących a także będą chronić przed ostrymi krawędziami.
Przy pomocy przenośnego wskaźnika DoMess3 można szybko ustalić wstępne napięcie po obydwu stronach mocowania.
Na pytanie, ile pasów mocujących potrzebnych jest dla zabezpieczenia ładunku opasaniem szybko otrzymacie odpowiedź. Jak?
Przez zastosowanie naszej Dolezych-Simple-Method ©, Trucker’s Disc lub przy pomocy programu kalkulacyjnego Do.L.O.R.E.S.
Podstawy kalkulacyjne prawidłowego zabezpieczenia ładunku oparte są na formule EN 12195-1: 2004. Przy pomocy kalkulatora i pomiarów ładunku można skalkulować prawidłowe zabezpieczenie ładunku w oparciu o poniższe zasady
Trochę skomplikowane, prawda?
Znamy łatwiejszy sposób!
We współpracy z Uniwersytetem w Bremerhaven Firma Dolezych opracowała Simple-Method © (łatwą metodę). Prawidłowa liczba i prawidłowe własności środków mocujących ładunki zaprezentowane są w krótkich tabelach w oparciu o nieliczne oddziaływujące na nie dane (patrz tabela prostej metody mocowania opasaniem stronie 91 i tabela prostej metody mocowania odciągami). Tabele te są oparte na bazie kalkulacyjnej DIN EN 12195-1. Są one wypróbowane, sprawdzone i są stale aktualizowane przez naszych inżynierów pod kątem doboru odpowiednich środków mocujących, przez co stają się coraz łatwiejsze w stosowaniu. Tego potrzeba Praktykom! Tabelę mocowania siłowego (opasaniem) bardzo łatwo odczytać. Czynnikami decydującymi o ilości urządzeń mocujących (pola łososiowe) są: współczynnik tarcia μ (pola zielone), siła napięcia wstępnego (pola ciemnoszare), kąty mocowania ( pola niebieskie) oraz waga ładunku (pola jasnoszare).
Tabela oparta jest na współczynnikach tarcia = 0,1 – 0,6. W celu zagwarantowania μ o wartości 0,6 należy absolutnie unikać powierzchni ładunków pokrytych olejem, lodem czy piaskiem. Współczynnik tarcia μ=0,6 może zostać osiągnięty przy zastosowaniusprawdzonych mat antypoślizgowych DoMatt. Siła napięcia wstępnego (STF) nie może przekroczyć 50% dopuszczalnego oporu pasa mocującego (LC). Dlatego też, przy zastosowaniu 1000 daN siły wstępnego napięcia (STF) należy zastosować pas mocujący o sile mocującej (LC) przynajmniej 2000 daN jako odciąg lub 4000 daN w opasaniu (np. DoZurr 4000). Jeśli chodzi o kąty mocowania pomiędzy 35º, 45º, 60º, 75º i 90º należy zawsze stosować najbliższy niższy podany w tabeli kąt mocowania. Kąty mocowania w pionie poniżej 35º są nieefektywne i dlatego pominięto je.
Ilość potrzebnych środków mocujących należy obliczać wg EN 12195-1:2004. Wszystkie niepełne wartości zaokrąglono. Każdą wolno stojącą, jednolitą jednostkę ładunku należy zabezpieczać co najmniej 2 pasami mocującymi. Wyliczone wartości dotyczą ładunków nie zagrożonych przewróceniem ( stabilnych).
Siła napięcia wstępnego STF
Do zabezpieczenia ładunku stosowane są różne typy mechanizmów napinających (napinaczy). Niezależnie od ergonomicznych i funkcjonalnych różnic, główną właściwością je różnicująca jest uzyskiwana siła napięcia wstępnego. W przypadku standardowego napinacza można uzyskać napięcie wstępne 250 – 350 daN. W przypadku napinaczy z długą dźwignią (DoMulti, Do2Step, DoVario) można uzyskać siłę napięcia od 500 do 1000 daN. Możliwa do zastosowania siła napięcia wstępnego decyduje o ilości niezbędnych pasów mocujących. Korzyść polega więc na fakcie, że przy zastosowaniu napinaczy o długich dźwigniach wystarczy do 70% mniej pasów mocujących. To argument nie do odrzucenia! Pasy mogą być stosowane metodą opasania tylko wtedy, gdy na etykiecie podano wartość STF. Przy ustalaniu rzeczywistej siły napięcia dobra pomocą są wskaźniki siły DoMess.
Kąt mocowania
Kąt mocowania ά leży pomiędzy powierzchnią ładunkową a środkami mocującymi.
Powinien on wynosić co najmniej 35º. W przypadku mocowania opasaniem potrzebna ilość pasów zależy głównie od tego kąta. Im większy kąt tym mniej potrzeba pasów mocujących. Najlepsze wyniki uzyskuje się przy kącie α =90º. Gdy kąt jest nieznany, należy przyjąć najbardziej niekorzystny wariant (kąt =35º). Kąty poniżej 35º są mało efektywne i należy ich unikać. Przy ustalaniu kątów pomocny może być nasz kątomierz – po prostu należy odczytać z niego dane i już dysponujecie Państwo koniecznymi danymi.
Współczynnik tarcia μ
To czy ładunek będzie się ślizgał, czy nie (np. przy hamowaniu) zależy od natury kontaktu pomiędzy powierzchnią ładunku i powierzchni ładunkowej. Te zależności określane są współczynnikiem tarcia μ. Dla par materiałów istnieją tabele współczynników tarcia oparte na testach (patrz EN 12915-1). Przy zastosowaniu mat antypoślizgowych DoMatt można uzyskać współczynnik tarcia μ=0,6